من منم.... 

منی که یک شهر حریف غرورم نشد.... 

منی که برای یک نگاهم به کسی باید بها میدادن.... 

منی که از دوستانم از آشنایانم هر بار از پشت خنجری خردم.... 

منی که حریم تنهاییم برایم مقدس بود و هیچگاه کسی را راه ندادم... 

منی که زیاد دل شکستم و زیاد دلم شکست.... 

منی که تمام شهر مرا پر ادعا خواندند و من در تنهاییم سوختم... 

منی که در سختی ها خودم بودم و خودم در روی زمین و فقط نگاهم به خدا در آسمان بود.... 

منی که همیشه لبخند بر لبم بود تا کسی از غمم... تنهاییم... شکستم... زخم هایم.. نفهمد... 

منی که همیشه خود را با خدا فقط میدیدم.... 

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: